มุสลิม/หมวดที่4/บทที่2/ฮะดีษเลขที่ 0737
وَحَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ الْحَنْظَلِيُّ، أَخْبَرَنَا عَبْدُ الْوَهَّابِ الثَّقَفِيُّ، حَدَّثَنَا خَالِدٌ الْحَذَّاءُ، عَنْ أَبِي قِلاَبَةَ، عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ ذَكَرُوا أَنْ يُعْلِمُوا، وَقْتَ الصَّلاَةِ بِشَىْءٍ يَعْرِفُونَهُ فَذَكَرُوا أَنْ يُنَوِّرُوا نَارًا أَوْ يَضْرِبُوا نَاقُوسًا فَأُمِرَ بِلاَلٌ أَنْ يَشْفَعَ الأَذَانَ وَيُوتِرَ الإِقَامَةَ
อนัส บินมาลิก รายงานว่า พวกเขา (เหล่าศอฮาบะห์) ได้ปรึกษาหารือกันว่าควรใช้วิธีการอย่างหนึ่งอย่างใดเพื่อจะได้ทราบเวลาของการละหมาดร่วมกัน บางคนในหมู่พวกเขาเสนอว่า ควรจุดไฟส่องสว่าง และบางคนก็เสนอว่า ให้ตีระฆัง แต่บิลาลก็ถูกใช้ให้อะซานเป็นจำนวนคู่และอิกอมะห์เป็นจำนวนคี่
|
|