عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو، قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم " أَرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ كَانَ مُنَافِقًا خَالِصًا وَمَنْ كَانَتْ فِيهِ خَلَّةٌ مِنْهُنَّ كَانَتْ فِيهِ خَلَّةٌ مِنْ نِفَاقٍ حَتَّى يَدَعَهَا إِذَا حَدَّثَ كَذَبَ وَإِذَا عَاهَدَ غَدَرَ وَإِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ وَإِذَا خَاصَمَ فَجَرَ "
อับดุลลอฮ์ อิบนิอัมร์ รายงานว่า ท่านรอซูลุ้ลลออ์ ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า “สี่ประการที่ผู้ใดมีอยู่ในตัวของเขาแล้ว, เขาก็กลายเป็นคนสับปลับอย่างแท้จริง และผู้ใดมีบางประการ ก็เท่ากับเขามีลักษณะความสับปลับอยู่ในตัว จนกว่าเขาจะละทิ้งมัน คือ เมื่อพูดก็โกหก, (โกหกเป็นนิจ) เมื่อเขาได้รับมอบหมายก็บิดพลิ้ว, เมื่อสัญญาก็ผิดสัญญา และเมื่อเขาทะเลาะกับผู้ใดก็จะหันเหออกจากความจริง”
นอกจากนั้นฮะดีษที่รายงานโดยซุฟยาน ใช้คำว่ารายงานว่า
" وَإِنْ كَانَتْ فِيهِ خَصْلَةٌ مِنْهُنَّ كَانَتْ فِيهِ خَصْلَةٌ مِنَ النِّفَاقِ "
หมายเหตุ ใช้คำว่า خَصْلَةٌ แทนคำว่า خَلَّةٌ ซึ่งทั้งสองมีความหมายในลักษณะเดียวกันคือ “ อย่างหนึ่ง” หรือ “ประกาหนึ่ง”
