وَقَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى {لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَالْمَلاَئِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلاَةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ أُولَئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ}. وَقَوْلِهِ {قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ} الآيَةَ.
ด้วยคำดำรัสของพระองค์อัลลอฮ์ ผู้ทรงสูงส่งที่ว่า “หาใช่เป็นความดีแต่อย่างใดในการที่พวกเจ้าหันหน้าของพวกเจ้าไปทางทิศตะวันออกหรือทิศตะวันตก แต่ทว่าความดีนั้นคือผู้ที่ศรัทธาต่อัลลอฮ์,และวันปรโลก, ศัทธาต่อมะลาอิกะห์, ต่อคัมภีร์,และบรรดานบี อีกทั้งบริจาคทรัพย์ในขณะที่เขามีความรักในทรัพย์นั้น ให้แก่บรรดาญาติสนิท,บรรดาเด็กกำพร้า,บรรดาผู้ขัดสน,ผู้พลัดถิ่น, และแก่บรรดาผู้ร้องขอ และเพื่อการไถ่ทาส โดยที่เขาดำรงละหมาด,บริจาคซะกาต
และบรรดาผู้รักษาสัญญาของเขาอย่างครบถ้วนเมื่อพวกเขาได้ให้คำมั่นสัญญา และบรรดาผู้อดทนในยามวิกฤติ,ในภาวะขับขัน และขณะเผชิญหน้ากับศัตรูในศึกสงคราม, พวกเขานี่แหละคือผู้สัตย์จริง และพวกเขาเหล่านี้คือผู้ยำเกรง (ซูเราะห์อัลบะกอเราะห์ อายะห์ที่ 177)
แท้จริงบรรดาผู้ศรัทธาได้ประสพชัยชนแล้ว (ซูเราะห์อัลมุอ์มีนูน อายะห์ที่ 1)
