มุสลิม/หมวดที่1/บทที่46/ฮะดีษเลขที่ 0187
(701 คำในบทความ) (726 ครั้ง) 
أَخْبَرَنَا أَبُو عُمَيْسٍ، قَالَ سَمِعْتُ أَبَا صَخْرَةَ، يَذْكُرُ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ يَزِيدَ، وَأَبِي، بُرْدَةَ بْنِ أَبِي مُوسَى قَالاَ أُغْمِيَ عَلَى أَبِي مُوسَى وَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ أُمُّ عَبْدِ اللَّهِ تَصِيحُ بِرَنَّةٍ . قَالاَ ثُمَّ أَفَاقَ قَالَ أَلَمْ تَعْلَمِي - وَكَانَ يُحَدِّثُهَا - أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ " أَنَا بَرِيءٌ مِمَّنْ حَلَقَ وَسَلَقَ وَخَرَقَ "
อบูอุมัยช์ ได้บอกกับเราโดยกล่าวว่า ฉันเคยได้ยิน อบาศ็อคเราะห์ เล่าจากอับดุรเราะห์มาน บินยะซีด และอบีบุรดะห์ บินอบีมูซา ทั้งสองกล่าวว่า อบูมูซา (เจ็บหนัก) ไม่รู้สึกตัว และอุมมุอับดิลลาห์ ภรรยาของเขาได้รีบมาที่นั่น โดยร้องสะอึกสะอื้นอย่างเสียงดัง ทั้งสองรายงานว่า หลังจากอบูมูซารู้สึกตัวก็กล่าวว่า เธอไม่รู้เลยหรืออย่างไร แล้วเขาก็ให้เธอฟังว่า แท้จริงท่านรอซูลุ้ลลอฮ์ ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า “ฉันบริสุทธิ์ (ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง) กับผู้ที่โกนศีรษะ, คร่ำครวญด้วยเสียงดัง, และการฉีกเสื้อผ้า” (ซึ่งเป็นพฤติกรรมของญาฮิลีญะห์เมื่อประสบภัยพิบัติ,มีทุกข์โศก หรือเมื่อมีการตายเกิดขึ้น)
|