บุคคอรี/หมวดที่2/บทที่30/ฮะดีษเลขที่ 40
عَنِ الْبَرَاءِ، أَنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم كَانَ أَوَّلَ مَا قَدِمَ الْمَدِينَةَ نَزَلَ عَلَى أَجْدَادِهِ ـ أَوْ قَالَ أَخْوَالِهِ ـ مِنَ الأَنْصَارِ، وَأَنَّهُ صَلَّى قِبَلَ بَيْتِ الْمَقْدِسِ سِتَّةَ عَشَرَ شَهْرًا، أَوْ سَبْعَةَ عَشَرَ شَهْرًا، وَكَانَ يُعْجِبُهُ أَنْ تَكُونَ قِبْلَتُهُ قِبَلَ الْبَيْتِ، وَأَنَّهُ صَلَّى أَوَّلَ صَلاَةٍ صَلاَّهَا صَلاَةَ الْعَصْرِ، وَصَلَّى مَعَهُ قَوْمٌ، فَخَرَجَ رَجُلٌ مِمَّنْ صَلَّى مَعَهُ، فَمَرَّ عَلَى أَهْلِ مَسْجِدٍ، وَهُمْ رَاكِعُونَ فَقَالَ أَشْهَدُ بِاللَّهِ لَقَدْ صَلَّيْتُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قِبَلَ مَكَّةَ، فَدَارُوا كَمَا هُمْ قِبَلَ الْبَيْتِ، وَكَانَتِ الْيَهُودُ قَدْ أَعْجَبَهُمْ إِذْ كَانَ يُصَلِّي قِبَلَ بَيْتِ الْمَقْدِسِ، وَأَهْلُ الْكِتَابِ، فَلَمَّا وَلَّى وَجْهَهُ قِبَلَ الْبَيْتِ أَنْكَرُوا ذَلِكَ. قَالَ زُهَيْرٌ حَدَّثَنَا أَبُو إِسْحَاقَ عَنِ الْبَرَاءِ فِي حَدِيثِهِ هَذَا أَنَّهُ مَاتَ عَلَى الْقِبْلَةِ قَبْلَ أَنْ تُحَوَّلَ رِجَالٌ وَقُتِلُوا، فَلَمْ نَدْرِ مَا نَقُولُ فِيهِمْ، فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى {وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُمْ}
รายงานจากบัรรออ์ (บินอาซิบ) ว่า แท้จริงท่านนบี ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม นั้นเมื่อตอนที่ท่านอพยพไปที่นครมะดีนะห์แรกๆ ท่านพักอยู่กับปู่ของเขา หรือลุงของเขา ที่เป็นชาวอันศอร โดยท่านนบีละหมาดหันหน้าไปทาง บัยตุ้ลมักดิส เป็นระยะเวลาประมาณ 16 ถึง 17 เดือน แต่ท่านก็ปรารถนาว่าจะได้หันหน้าไปทางทิศที่กะอ์บะห์ตั้งอยู่ แล้วท่านก็ได้ละหมาด ซึ่งเป็นละหมาดแรกที่หันหน้าไปทางกะอ์บะห์ คือละหมาดอัศริ โดยมีประชาชนร่วมละหมาดกับท่านด้วย
มีชายผู้หนึ่งที่ละหมาดร่วมกับท่านนบีได้ออกมาด้านนอก โดยผ่านคนที่มัสยิดซึ่งกำลังรูกัวอ์กันอยู่ แล้วกล่าวว่า ข้าขอปฏิญาณต่ออัลลอฮ์, ข้าได้ละหมาดพร้อมกับท่านรอซูลุลลอฮ์ ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม โดยหันหน้าไปทางทิศมักกะห์ พวกเขาเหล่านั้น (ที่ยังอยู่ในมัสยิด) จึงยังคงอยู่ในท่ารูกัวอ์โดยหันไปทางทิศของกะอ์บะห์
พวกยะฮูดต่าง และบรรดาชาวคัมภีร์ต่างก็พึงพอใจ ที่ท่านนบีได้ละหมาดหันหน้าไปทาง บัยตุ้ลมักดิส แต่เมื่อท่านละหมาดโดยหันหน้าไปทางทิศกะอ์บะห์ พวกเขาจึงไม่ยอมรับ
ซุฮัยร์ กล่าวว่า อบูอิสฮาก ได้เล่าให้เราฟัง จากบัรรออ์ เกี่ยวกับฮะดีษในเรื่องนี้ว่า “มีผู้คนได้เสียชีวิตและถูกฆ่าตายไปแล้วมากมายก่อนที่จะหันหน้าไปทางกะอ์บะห์ แต่พวกเราก็ไม่รู้ว่าจะกล่าวถึงพวกเขาเหล่านั้นอย่างไร พระองค์อัลลอฮ์จึงได้ประทานอัลกุรอานอายะห์นี้มาว่า “และอัลลอฮ์นั้นไม่ได้ทำให้การศรัทธาของพวกเจ้าสูญหายไปแต่อย่างใด” (ซูเราะห์อัลบะกอเราะห์ อายะห์ที่ 143)
อ้างอิงเพิ่มเติม ฮะดีษเลขที่ 399, 4486, 4492, 7252
|
|