บุคคอรี/หมวดที่3/บทที่47/ฮะดีษเลขที่ 125
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ، قَالَ بَيْنَا أَنَا أَمْشِي، مَعَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم فِي خَرِبِ الْمَدِينَةِ، وَهُوَ يَتَوَكَّأُ عَلَى عَسِيبٍ مَعَهُ، فَمَرَّ بِنَفَرٍ مِنَ الْيَهُودِ، فَقَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ سَلُوهُ عَنِ الرُّوحِ. وَقَالَ بَعْضُهُمْ لاَ تَسْأَلُوهُ لاَ يَجِيءُ فِيهِ بِشَىْءٍ تَكْرَهُونَهُ. فَقَالَ بَعْضُهُمْ لَنَسْأَلَنَّهُ. فَقَامَ رَجُلٌ مِنْهُمْ فَقَالَ يَا أَبَا الْقَاسِمِ، مَا الرُّوحُ فَسَكَتَ. فَقُلْتُ إِنَّهُ يُوحَى إِلَيْهِ. فَقُمْتُ، فَلَمَّا انْجَلَى عَنْهُ، قَالَ {وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتُيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاَّ قَلِيلاً}. قَالَ الأَعْمَشُ هَكَذَا فِي قِرَاءَتِنَا
อับดุลลอฮ์ รายงานว่า ขณะที่ฉันพร้อมกับท่านนบี ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม กำลังผ่านไปที่ซากปรักหักพังของเมืองมะดีนะห์ โดยท่านนบีมีไม้เท้าจากกิ่งอินทผลัมคอยค้ำอยู่ มีชาวยิวกลุ่มหนึ่งเดินผ่านมา โดยพวกเขากล่าวกันเองว่า ไปถามเขาซิ (ท่านนบี) เกี่ยวกับเรื่องของวิญญาณ แต่อีกคนหนึ่งก็กล่าววว่า อย่าไปถามเขาเลย เพราะพวกเขาอาจจะได้ตอบในสิ่งที่ไม่พอใจก็ได้ แต่อีกส่วนหนึ่งก็ยืนยันว่า เราจะถามเขา ดังนั้นชายคนหนึ่งในหมู่พวกเขาจึงกล่าวว่า โอ้อะบากอเซ็มเอ๋ย (สร้อยของท่านนบี แปลว่า พ่อของกอเซ็ม) วิญญาณเป็นเช่นไร ? แต่ท่านนบีนิ่งเงียบ ฉัน (อับดุลลอฮ์) กล่าวว่า วะฮีย์กำลังมีมายังท่าน ฉันจึงได้ถ่อยห่างออกมา เมื่อวะฮีได้สิ้นสุดลง ท่านก็อ่านโองการที่ถูกประทานลงมาว่า “พวกเขาเหล่านั้นจะถามเจ้าเกี่ยวกับเรื่องของวิญญาณ จงกล่าวเถิดมูฮัมหมัดว่า วิญญาณนั้นเป็นเรื่ององค์อภิบาลของฉัน และความรู้เรื่องนี้มิได้ถูกนำมาให้แก่พวกเจ้านอกจากเพียงเล็กน้อยเท่านั้น” (ซูเราะห์ อัลอิสรออ์ อายะห์ที่ 85)
อะอ์มัชได้กล่าวว่า อย่างนี้แหละที่พวกเราอ่านกัน
อ้างอิงเพิ่มเติม ฮะดีษเลขที่ 4721, 7297, 7456, 7462
|
|