มุสลิม/หมวดที่1/บทที่62/ฮะดีษเลขที่ 0239
(430 คำในบทความ)
(704 ครั้ง) 
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ جَاءَ نَاسٌ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم فَسَأَلُوهُ إِنَّا نَجِدُ فِي أَنْفُسِنَا مَا يَتَعَاظَمُ أَحَدُنَا أَنْ يَتَكَلَّمَ بِهِ . قَالَ " وَقَدْ وَجَدْتُمُوهُ " . قَالُوا نَعَمْ . قَالَ " ذَاكَ صَرِيحُ الإِيمَانِ "
อบีฮุรอยเราะห์ รายงานว่า มีคนกลุ่มหนึ่งจากศอฮาบะห์ของท่านนบี ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม มาหาท่านนบีแล้วถามว่า พวกเราพบว่าในตัวของพวกเรานั้นยังคงมีความโอ้อวด,ถือดีและความหยิ่งยโสโอหังเกินกว่าที่จะบอก ท่านถามเขาว่า เจ้าพบว่ามันเป็นเช่นนั้นหรือ ? พวกเขาตอบว่า ใช่ครับ ท่านกล่าวว่า “นั่นแหละคือความชัดเจนของการศรัทธา”
|
