มุสลิม/หมวดที่1/บทที่62/ฮะดีษเลขที่ 0240
(458 คำในบทความ)
(700 ครั้ง) 
وَحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ، حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِي عَدِيٍّ، عَنْ شُعْبَةَ، ح وَحَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَمْرِو بْنِ جَبَلَةَ بْنِ أَبِي رَوَّادٍ، وَأَبُو بَكْرِ بْنُ إِسْحَاقَ قَالاَ حَدَّثَنَا أَبُو الْجَوَّابِ، عَنْ عَمَّارِ بْنِ رُزَيْقٍ، كِلاَهُمَا عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ أَبِي صَالِحٍ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم بِهَذَا الْحَدِيثِ
มูฮัมหมัด อิบนุ บัซซาร ได้เล่าให้เราฟังว่า อิบนุอะดีย์ ได้เล่าให้ฟังจากซัวอ์บะห์ว่า......
และมูฮัมหมัด อิบนุอัมร์ บินฮะบะละห์ บนิอบีราววาด และอบูบักร์ อิบนุอิสฮาก ได้เล่าให้ฉันฟังโดยกล่าวว่า อะบุ้ลญาว๊าบ เล่าให้เราฟังจาก อัมมาร บินรุซัยก์ ทั้งสองนี้นำมาจาก อะอ์มัช จากอบีซอและห์ จากอบีฮุรอยเราะห์ จากท่านนบี ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม โดยมีเนื้อหาคำรายงานเช่นเดียวกัน (ดูฮะดีษเลขที่ 0239)
| 
