บุคคอรี/หมวดที่4/บทที่4/ฮะดีษเลขที่ 137
وَعَنْ عَبَّادِ بْنِ تَمِيمٍ، عَنْ عَمِّهِ، أَنَّهُ شَكَا إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم الرَّجُلُ الَّذِي يُخَيَّلُ إِلَيْهِ أَنَّهُ يَجِدُ الشَّىْءَ فِي الصَّلاَةِ. فَقَالَ " لاَ يَنْفَتِلْ ـ أَوْ لاَ يَنْصَرِفْ ـ حَتَّى يَسْمَعَ صَوْتًا أَوْ يَجِدَ رِيحًا "
อับบาด บินตะมีม รายงานจากลุงของเขา (อับดุลลอฮ์ บินเซด) ว่า เขาถามท่านรอซูลุ้ลลอฮ์ ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม เกี่ยวชายผู้หนึ่งที่สันนิฐานว่าตัวเขาเองประสบกับภาวะเสียน้ำละหมาด (ผายลม) ในขณะที่เขากำลังละหมาดอยู่ ท่านตอบว่า “ไม่ต้องเลิกละหมาด หรือ ไม่ต้องออกจากละหมาด จนกว่าจะได้ยินเสียง (ผายลม) หรือได้กลิ่น”
อ้างอิงเพิ่มเติม ฮะดีษเลขที่ 177,2056
|
|