บุคคอรี/หมวดที่4/บทที่27/ฮะดีษเลขที่ 163
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو، قَالَ تَخَلَّفَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم عَنَّا فِي سَفْرَةٍ سَافَرْنَاهَا، فَأَدْرَكَنَا وَقَدْ أَرْهَقْنَا الْعَصْرَ، فَجَعَلْنَا نَتَوَضَّأُ وَنَمْسَحُ عَلَى أَرْجُلِنَا، فَنَادَى بِأَعْلَى صَوْتِهِ " وَيْلٌ لِلأَعْقَابِ مِنَ النَّارِ ". مَرَّتَيْنِ أَوْ ثَلاَثًا
อับดุลลอฮ์ อิบนิอุมัร รายงานว่า ในการเดินทางครั้งหนึ่ง ท่านนบี (ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม) เดินทางตามหลังพวกเรามา และได้มาสมทบในช่วงเวลาละหมาดอัศริพอดี ขณะนั้นพวกเราอาบน้ำละหมาดโดยเช็ดเท้าของพวกเรา ท่านนบีได้พูดเสียงดังว่า “ความวิบัติจงประสบแด่บรรดาส้นเท้าทั้งหลาย (ที่ไม่โดนน้ำละหมาด) จากไฟนรก” ท่านกล่าวเช่นนี้สองหรือสามครั้ง
|
|