บุคคอรี/หมวดที่4/บทที่34/ฮะดีษเลขที่ 174
عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، قَالَ حَدَّثَنِي حَمْزَةُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ كَانَتِ الْكِلاَبُ تَبُولُ وَتُقْبِلُ وَتُدْبِرُ فِي الْمَسْجِدِ فِي زَمَانِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَلَمْ يَكُونُوا يَرُشُّونَ شَيْئًا مِنْ ذَلِكَ.
อิบนิซิฮาบ รายงานว่า ฮัมซะห์ อิบนุ อับดิลลาห์ เล่าให้ฉันฟังจากพ่อของเขา (อับดุลลอฮ์ อิบนิอุมัร) โดยกล่าวว่า บรรดาสุนัขได้เยี่ยวและผ่านไปผ่านมาที่มัสยิดประจำ ในช่วงที่ท่านรอซูลุ้ลลอฮ์ ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม ยังมีชวิตอยู่ แต่พวกเขา (เหล่าศอฮาบะห์) ก็ไม่เคยเอาน้ำรดรอยเยี่ยวของสุนัขนั้นแต่อย่างใด
|
|