บุคคอรี/หมวดที่4/บทที่73/ฮะดีษเลขที่ 243
(154 คำในบทความ)
(880 ครั้ง) 
عَنْ أَبِي حَازِمٍ، سَمِعَ سَهْلَ بْنَ سَعْدٍ السَّاعِدِيَّ،، وَسَأَلَهُ النَّاسُ، وَمَا بَيْنِي وَبَيْنَهُ أَحَدٌ بِأَىِّ شَىْءٍ دُووِيَ جُرْحُ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ مَا بَقِيَ أَحَدٌ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي، كَانَ عَلِيٌّ يَجِيءُ بِتُرْسِهِ فِيهِ مَاءٌ، وَفَاطِمَةُ تَغْسِلُ عَنْ وَجْهِهِ الدَّمَ، فَأُخِذَ حَصِيرٌ فَأُحْرِقَ فَحُشِيَ بِهِ جُرْحُهُ
อบูฮาซิม รายงานว่า ฉันได้ยิน ซะฮล์ อิบนิ ซะอด์ อัสซาอิดีย์ ขณะที่มีคนถามเขา – ตอนนั้นระหว่างฉันกับเขามีชายอีกคนหนึ่งกั้นอยู่ – เขาถามว่า บาดแผลของท่านนบี ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม นั้นเป็นอย่างไร ? ซะฮล์ตอบว่า ไม่มีคนใด (ในหมู่ศอฮาบะห์) ที่รู้ดีกว่าฉันหลงเหลืออยู่ (ที่นครมะดีนะห์) อีกแล้ว (เขาลำดับเหตุการณ์ให้ฟังว่า) อาลีได้เอาโล่ของเขาใส่น้ำมา และฟาติมะห์ก็ล้างรอยเลือดจากหน้าของท่าน หลังจากนั้นเสื่อสานก็ถูกนำมาเผา แล้วเอาขี้เถ้าของมันมาโปะแผล
อ้างอิงเพิ่มเติม ฮะดีษเลขที่ 2903, 2911, 3037, 4075, 5248, 5722
|
