ตำราขนานเอกของชีอะห์ ชื่อ อัลกาฟี โดยมูฮัมหมัด ยะอ์กู๊บ อัลกุลัยนีย์ ได้บันทึกฮะดีษไว้ว่า “แท้จริงบรรดาอิหม่ามนั้นรู้ล่วงหน้าว่าพวกเขาจะตายเมื่อไหร่ และพวกเขาจะยังไม่ตายนอกจากด้วยการเลือกของพวกเขา” (อุศูลุ้ลกาฟีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 258)
ในขณะที่อุลามาอ์ ผู้โด่งดังของชีอะห์ชื่อ อัลมัจลีซีย์ ได้อ้างฮะดีษในตำราของเขาชื่อ บิฮารุ้ลอันวาร ว่า “อิหม่ามนั้นจะยังไม่ตายนอกจากจะถูกฆ่าหรือถูกวางยาพิษ” (บิฮารุ้ลอันวาร เล่มที่ 43 หน้าที่ 364)
เราถามชีอะห์ว่า
หากบรรดาอิหม่ามของชีอะห์มีความสามารถล่วงรู้เหตุการณ์ในอนาคต ถึงขนาดรู้ว่าตัวเองจะตายเมื่อไหร่และรู้ว่าจะตายอย่างไร ดั่งที่กุลัยนีย์ ได้บันทึกไว้ ถ้าเช่นนั้นแล้ว ทำไมบรรดาอิหม่ามจึงต้องถูกฆ่าตายด้วยเล่า หรือว่าพวกเขาพึงพอใจที่จะตายด้วยวิธีการเช่นนั้น
และหากบรรดาอิหม่ามรู้ว่าอาหารที่จะรับประทานเข้าไปนั้นมียาพิษก็ยังรับประทานอีก แสดงว่าอิหม่ามจงใจหรือพึงพอใจที่จะฆ่าตัวตายมิใช่หรือ ทั้งที่ท่านนบีก็บอกว่า ผู้ที่ฆ่าตัวตายนั้นได้ทำบาปใหญ่ และจะต้องอยู่ในนรก อย่างนี้หรือคือบรรดาอิหม่ามผู้ไร้มลทินของชีอะห์
สงวนลิขสิทธิ์โดย © อ.ฟารีด เฟ็นดี้ All Right Reserved.
