การอ่านอัลกุรอ่านในกุโบร์ เป็นปัญหาที่คนบ้านเราถกเถียงกันมาเป็นเวลาช้านาน ซึ่งฝ่ายที่นิยมกระทำก็เพียรพยายามหาตัวบทหลักฐานมารองรับการกระทำของพวกเขา ซึ่งแน่นอนว่า คนระดับชาวบ้านโดยทั่วไปไม่อาจนำตัวบทหลักฐานมาอ้างอิงได้ด้วยตัวเอง ดังนั้นจึงเป็นภาระของผู้รู้ที่ฝักใฝ่หรือสนับสนุนการอ่านอัลกุรอานในกุโบร์ จะได้นำหลักฐานมาแสดงแก่บรรดาผู้คน เพื่อสร้างความมั่นอกมั่นใจแก่ผู้ที่นิยมกระทำ

                แต่หลักฐานทางศาสนานั้น มิใช่เพิ่งจะมีมาเมื่อวาน หรือเกิดจากการที่ท่านนบีมาเข้าฝันแล้วสั่งสอนกันใหม่ หากแต่เป็นหลักฐานต้นเดิมๆ ที่เคยนำมาแสดงกันก่อนแล้วเป็นระยะๆ และก็ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์กันเรื่อยมาในแต่ละยุคแต่ละสมัย แต่ก็มีบางท่านได้หยิบยกหลักฐานอื่นมาประกอบ แล้วอนุมานประสานให้เป็นเรื่องเดียวกัน แต่ก็เป็นเพียงแค่หลักฐานประกอบ ซึ่งจะนำมาประกอบหรือประกบตรงเรื่องตรงประเด็นหรือไม่นั้น ก็จะได้วิพากษ์กันต่อไป อินชาอัลลอฮ์ แต่ ณ.ที่นี้ เราจะเริ่มจากหลักฐานต้นพระเอกกันเสียก่อน

                กล่าวได้ว่า ฮะดีษลัจญ์ลาจญ์ นี้เป็นฮะดีษต้นพระเอก ของผู้นิยมชมชอบการอ่านอัลกุรอานในกุโบร์เป็นยิ่งนัก เพราะมักจะถูกหยิบยกมาเป็นหลักฐานอ้างอิงอยู่เป็นเนืองนิตย์  ความจริงแล้วฮะดีษในแต่ละบทนั้นจะถูกเรียกชื่อตามเหตุการณ์,เนื้อเรื่อง, หรือเรียกตามชื่อผู้รายงาน เช่นเดียวกับฮะดีษที่เราจะนำมาวิพากษ์กันต่อไปนี้ ซึ่งถูกเรียกกันว่า ฮะดีษลัจย์ลาจญ์ ตามชื่อของศอฮาบะห์ ที่ถูกระบุไว้ในสายรายงาน และอ้างกันว่าเป็นผู้รายงานฮะดีษบทนี้ไว้ แต่เราจะเรียกฮะดีษบทนี้ว่า ฮะดีษวิพากษ์ เพราะเราจะนำเอาสายรายงาน,ตัวผู้รายงาน และเนื้อหาของฮะดีษบทนี้มาตีแผ่กัน

               ตัวบทและสายรายงานข้างต้นนี้ แสดงให้เห็นว่า ท่านอิหม่ามอัตฏอบรอนีย์ ได้อ้างสายรายงานระดับล่างที่สืบถึงท่านสามสายด้วยกัน แต่ทั้งหมดได้นำมาจากแหล่งเดียวกัน คือมีต้นกำเนิดจากสายรายงานเดียวเท่านั้นคือจาก มุบัชชิร บินอิสมาอีล (อัลฮะละบีย์) จาก อับดุลเราะห์มานอิบนิลอะลาอ์ อิบนิลลัจญ์ลาจญ์

                ฮะดีษของท่านอุมัรบทนี้เป็นฮะดีษศอเฮียะห์ เป็นที่รู้จักและเป็นที่ยอมรับกันในหมู่นักวิชาการทุกแขนงและทุกระดับ แม้จะมีผู้รายงานในระดับศอฮาบะห์เพียงคนเดียวคือ ท่านอุมัร อิบนุลค๊อตต๊อบ ก็ตาม แต่เป็นฮะดีษที่มีความถูกต้อง

              อีกบทหนึ่งในบันทึกของอัลค็อลลาล เช่นเดียวกันรายงานว่า

                ที่จริงแล้วคำรายงานของเด็กนั้นก็รับฟังได้ตามศาสตร์ของฮะดีษ แต่มีเงื่อนไขว่าต้องมีรายงานที่ศอเฮียะห์ในเรื่องเดียวกันมายืนยัน หรือเด็กนั้นบรรลุศาสนภาวะแล้วและได้ยืนยันคำรายงานของเขาในวัยเด็ก อย่างนี้จึงจะเป็นที่ยอมรับ แต่ประเด็นที่เรากำลังวิพากษ์อยู่นี้คือ สภาพของการเกิดฮะดีษจากคำรายงานที่ว่า ฉันได้ยินจากท่านนบี ซึ่งหมายถึงคำสั่งการของท่านนบีในเรื่องข้อบัญญัติแก่เด็กที่ยังไม่บรรลุศาสนภาวะ เช่นนี้หรือ

                อาจจะมีผู้แย้งว่า ผู้ที่ได้ยินร่วมกับอุมัรมีใครบ้าง เราขอชี้แจงว่า ไม่มีความจำเป็นใดเลยๆ ที่จะต้องหาผู้อื่นมายืนยันด้วย เพราะสถานะของท่านอุมัรนั้นเพียงพอแก่การยอมรับแล้ว และไม่แปลกที่ท่านนบีจะสนทนาหรือสั่งการใดๆ กับท่านอุมัร แต่เป็นเรื่องแปลกหากจะกล่าวว่า ท่านนบีสั่งการในเรื่องข้อบัญญัติกับลัจญ์ลาจญ์ ซึ่งเป็นเด็กที่ยังไม่บรรลุศาสภาวะ  และที่สำคัญก็คือ สายรายงานและผู้รายงานต่อจากท่านอุมัรทั้งหมดล้วนแต่อยู่ในสถานะศอเฮียะห์ ต่างจากสายรายงานและผู้ที่รายงานต่อจากลัจญ์ลาจญ์ ที่อยู่ในสถานะฏออีฟ ซึ่งจะได้นำมากล่าวในประเด็นถัดไป อินชาอัลลอฮ์

                ฉะนั้นสายรายงานของฮะดีษวิพากษ์ที่ว่า  ลัจญ์ลาจญ์ได้ยินจาก อิบนุอุมัร นั้นจึงไม่ใช่สายรายงานที่มีความถูกต้อง

บทสรุปของฮะดีษวิพากษ์

                1 – เป็นฮะดีษที่มีการรายงานมาเพียงสายเดียว โดยไม่มีฮะดีษศอเฮียะห์ในเรื่องเดียวกันนี้มาสนับสนุน

                2 – แหล่งที่มาของฮะดีษนี้ยังสับสนคือบทหนึ่งอ้างถึงนบี อีกบทหนึ่งอ้างถึงศอฮาบะห์ ทั้งที่เป็นสายรายงานเดียวกันคือ จากมุบัชชิร บินอิสมาอีล อัลฮะละบีย์ จากอับดุลเราะห์มาน อิบนิลอะลาอ์ อิบนิลลัจญ์ลาจญ์

                3 – อ้างว่าลัจญ์ลาจญ์ได้ข้อบัญญัตินี้จากท่านนบีในขณะที่ยังเยาว์วัย แต่ไม่มีคำรายงานจากศอฮาบะห์อวุโสมายืนยัน หรือแม้แต่ท่านมุอาซ บินญะบัล ซึ่งเป็นครูของลัจญ์ลาจญ์ ก็ไม่ได้รายงานเรื่องนี้ไว้

                4 – อ้างสายรายงานไม่ถูกต้องคืออ้างว่า ลัจญ์ลาจญ์ ได้ยินจากอิบนิอุมัร แต่สายรายงานที่ถูกต้องคือ อัลอะลาอ์ ฟังจาก อิบนิอุมัร หรือ อับดุลเราะห์มาน ฟังจากอิบนิอุมัร

                5 – มีผู้รายงานที่ฏออีฟคือ อับดุลเราะห์มาน อิบนิลอะลาอ์ ซึ่งเขาเป็นคน “มัจญ์ฮูล”

สงวนลิขสิทธิ์โดย © อ.ฟารีด เฟ็นดี้ All Right Reserved.

ติดประกาศ: 2008-03-26 (6209 ครั้ง)