ซูเราะห์อัลบะกอเราะห์ อายะห์ที่ 2
ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَيْبَ فِيْهِ هُدَى لِلْمُتَّقِيْنَ
คัมภีร์นี้ ไม่มีข้อสงสัยใดๆ ในนั้นเป็นทางนำแก่บรรดาผู้ยำเกรง
ก่อนที่ท่านนบี มูฮัมหมัด ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม จะได้รับการแต่งตั้งให้ประกาศอิสลามนั้น พระองค์อัลลอฮ์ได้ทรงประทานคัมภีร์ให้แก่กลุ่มชนต่างๆมากมาย อธิเช่น ทรงประทานคัมภร์อัตเตารอต ให้แก่ท่านนบีมูซา อลัยฮิสสลาม เพื่อให้ประกาศแก่เหล่ายะฮูด และทรงประทานคัมภีร์ อินญีล ให้แก่นบีอีซา อลัยฮิสสลาม เพื่อให้ประกาศแก่เหล่านะศอรอ ซึ่งเป็นการประทานให้เฉพาะกลุ่มชนเท่านั้น
พระองค์อัลลอฮ์ทรงประทานคัมภีร์อัลกุรอานให้แก่ท่านนบี มูฮัมหมัด ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม เพื่อให้ประกาศแก่มนุษย์ทั้งมวล มิได้เจาะจงเฉพาะกลุ่มชนหนึ่งกลุ่มชนใด
ถ้อยความขึ้นต้นอายะห์นี้ พระองค์อัลลอฮ์ทรงกล่าวเจาะจงถึงคัมภีร์ มิใช่เจาะจงถึงกลุ่มชน ด้วยคำว่า “คัมภีร์นี้” ซึ่งหมายถึงคัมภีร์อัลกุรอานเป็นการเฉพาะ มิได้เกี่ยวกับคัมภีร์ใดๆที่ถูกประทานมาก่อนหน้านี้
พระองค์อัลลอฮ์ทรงยืนยันว่าอัลกุรอานเป็นคัมภีร์ที่ถูกประทานมาจากพระองค์จริงๆ ด้วยการปฏิเสธข้อสงสัยใดๆที่มีอยู่แล้ว หรือจะมีอยู่ในคัมภีร์นี้ เพราะหากมิได้เป็นคัมภีร์ที่มาจากพระเจ้า แน่นอนว่าจะต้องเกิดข้อสงสัยหรือสามารถสืบหาข้อบกพร่องได้อย่างแน่นอน เหมือนดังที่พระองค์ทรงกล่าวว่า
تَنْزِيْلُ الْكِتَابِ لاَ رَيْبَ فِيْهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِيْنَ
“การประทานลงมาของคัมภีร์นี้ ไม่มีข้อสงสัยใดๆในนั้น จากองค์อภิบาลแห่งโลกทั้งผอง” ซูเราะห์อัซซัจญดะห์ อายะห์ที่ 2
แม้ว่าพระองค์อัลลอฮ์จะทรงให้ท่านนบีนำอัลกุรอานไปประกาศแก่กลุ่มชนทุกหมู่เหล่า แต่ก็ใช่ว่า ทุกหมู่เหล่านั้นจะได้รับทางนำจากอัลกุรอาน เหมือนกับกล่าวว่า ให้ทุกคนแต่ทุกคนไม่ได้รับทางนำ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับบุคคลผู้นั้นว่า จะเป็นผู้มีลักษณะ “มุตตะกีน” หรือไม่
“อัสซุดดีย์ ได้กล่าวว่า จากอบี มาลิก และจากอบี ซอและห์ จาก อิบนิ อับบาส และจากมุรเราะห์ อัลฮัมดานีย์ จาก อิบนิ มัสอู๊ด จากกลุ่มหนึ่งในบรรดาศอฮาบะห์ของท่านรอซูลุ้ลลอฮ์ ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม : (เป็นทางนำสำหรับผู้ยำเกรง) เขากล่าวว่า : พวกเขาคือผู้ศรัทธา
มูฮัมหมัด บิน อิสหาก กล่าวว่า จาก มูฮัมหมัด (บิน อบี มูฮัมหมัด) คนรับใช้ของ เซด บิน ซาบิต จาก อิกริมะห์ หรือ สะอี๊ด บิน ญุบัยร์ จาก อิบนิ อับบาส : (สำหรับผู้ยำเกรง) คือ บรรดาผู้ซึ่งระมัดระวังการลงโทษจากพระองค์อัลลอฮ์ด้วยการละทิ้งสิงที่เป็นบัญญัติจากทางนำ และหวังในความเมตตาของพระองค์ด้วยการถือมั่นต่อสิ่งที่ได้ถูกประทานมา
อบูเราวก์ กล่าวว่า จาก อัฏเฏาะฮ์ฮาก จาก อิบนิ อับบาส (สำหรับผู้ยำเกรง) เขากล่าวว่า : คือบรรดาผู้ศรัทธาซึ่งระแวดระวังการตั้งภาคีต่อข้า และปฏิบัติด้วยการจงรักภักดีต่อข้า” ตัฟซีรอิบนีกะษีร เล่มที่ 1 หน้าที่ 61
คำว่า “มุตตะกีน” มีความหมายในทางภาษาว่า “บรรดาผู้ที่ระวังตน” คือผู้ที่ดำเนินชีวิตอยู่ในกรอบของศาสนาซึ่งหมายถึงบรรดาผู้ศรัทธานั้นเอง ดั่งที่พระองค์อัลลอฮ์ได้ทรงกล่าวว่า
قُلْ هُوَ لِلَّذِيْنَ آمَنُوا هُدَى وَشِفَاءٌ وَالَّذِيْنَ لاَ يُؤْمِنُوْنَ فِي آذَانِهِمْ وِقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمىً أوْلئِكَ يُنَادَوْنَ مِنْ مَكاَنٍ بَعِيْدٍ
“จงกล่าวเถิดมูฮัมหมัด อัลกุรอานนั้นสำหรับบรรดาผู้ศรัทธา เป็นทางนำและเป็นการบำบัด ส่วนบรรดาผู้ที่ไม่ศรัทธานั้น อัลกุรอ่านได้ทำให้หูของพวกเขาอื้ออึงและตาของพวกเขาบอด พวกเหล่านี้แหละจะถูกเรียกจากสถานที่ไกลโพ้น” ซูเราะห์ ฟุศศิลัต อายะห์ที่ 44
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاٌء وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِيْنَ وَلاَ يَزِيْدُ الظَّالِمِيْنَ إلاَّ خَسَاراً
“และเราได้ให้ลงมาส่วนหนึ่งจากอัลกุรอาน เป็นการบำบัดและเป็นความเมตตาแก่บรรดาผู้ศรัทธา แต่มันจะไม่เพิ่มสิ่งใดแก่บรรดาผู้อธรรมนอกจากการขาดทุน” ซูเราะห์ อัลอิสรออ์ อายะห์ที่ 82
يَأيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِن رَّبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُوْرِ وَهُدَى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِيْنَ
“โอ้มนุษย์เอ๋ย แน่นอนว่าข้อตักเตือนจากองค์อภิบาลของพวกท่านได้มายังพวกท่านแล้ว และมันเป็นการบำบัดสิ่งที่มีอยู่ในหัวอก และเป็นทางนำและความเมตตาสำหรับบรรดาผู้ศรัทธา” ซูเราะห์ยูนุส อายะห์ที่ 57
แต่ละอายะห์ที่ได้กล่าวมานี้จะเห็นได้ว่า พระองค์อัลลอฮ์ทรงยืนยันว่าอัลกุรอานเป็นทางนำแก่บรรดาผู้ศรัทธาเท่านั้น แต่จะไม่เป็นประโยชน์ใดๆแก่ผู้ปฏิเสธการศรัทธาเลย นอกจากเพิ่มการปฏิเสธให้แก่พวกเขามากยิ่งขึ้น