ซูเราะห์อัลบะกอเราะห์ อายะห์ที่ 81
بَلَى مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيْئَتُهُ فَأُولئِكَ أصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيْهَا خَالِدُوْنَ
หาได้เป็นเช่นนั้น ผู้ใดที่แสวงหาความชั่ว และความผิดของเขาได้ล้อมเขาไว้ พวกเขาเหล่านี้คือสหายของไฟนรก พวกเขาจะต้องอยู่ในนั้นตลอดกาล
พระองค์อัลลอฮ์ทรงตอบโต้ถ้อยคำของเหล่ายะฮูดที่ว่า ไฟนรกจะสัมผัสพวกเขาเพียงชั่วครู่ชั่วยามเท่านั้น ทั้งๆที่ถ้อยคำนี้มิไม่ได้เป็นคำสัญญาของอัลลอฮ์ที่มีต่อพวกเขาเลย หากแต่พวกเขากล่าวถ้อยคำเหล่านี้ เพื่อปลอบประโลมใจพวกเขากันเอง และมันก็ไม่เป็นจริงตามที่พวกเขากล่าว และพระองค์ทรงยืนยันไว้ในอายะห์นี้ถึงบรรดาผู้ที่จะต้องอยู่ในนรกอย่างถาวร นั่นคือ ผู้ที่กระทำความผิดฉกาจ เช่นการเนรคุณต่อพระองค์อัลลอฮ์ ด้วยการตั้งภาคีต่อพระองค์ แล้วตายไปในสภาพที่ไม่ได้สำนึกผิดและขออภัยโทษต่ออัลลอฮ์
พระองค์อัลลอฮ์ทรงกล่าวว่า
لَيْسَ بِأَمَانِيكُمْ وَلاَ أَمَانِي أهْلِ الْكِتَابِ مَنْ يَعْمَلْ سُوْءاً يُجْزَيِهِ وَلاَ يَجِدْ لَهُ مِنْ دُوْنِ اللهِ وَلِيًّا وَلاَ نَصِيْراً
“มันมิได้เป็นไปตามความเพ้อฝันของพวกเจ้าและความเพ้อฝันของชาวคัมภีร์ ผู้ใดที่ประพฤติชั่วเขาก็ถูกตอบแทนด้วยความชั่วนั้น และเขาจะไม่พบผู้ให้ความคุ้มครองและผู้ให้ความช่วยเหลือเขานอกเหนือจากอัลลอฮ์” ซูเราะห์ อันนิซาอ์ อายะห์ที่ 123
ถ้อยคำที่ว่า (หาได้เป็นเช่นนั้น) คำนี้คือ ถ้อยคำที่พระองค์อัลลอฮ์ปฏิเสธและตอบโต้คำเพ้อเจ้อของเหล่ายะฮูดที่ว่า ไฟนรกจะไม่สัมผัสพวกเขานอกจากเพียงชั่วครู่ชั่วยามเท่านั้น แต่มันมิได้เป็นอย่างที่พวกเขากล่าว
ถ้อยคำที่ว่า (ผู้ใดที่แสวงหาความชั่ว และความผิดของเขาได้ล้อมเขาไว้) โดยปกติแล้ว มนุษย์ย่อมกระทำความผิดตามวิสัยของปุถุชนได้เสมอ อาจเป็นความผิดที่เกิดขึ้นจากความพลั้งเผลอ, รู้เท่าไม่ถึงการณ์ หรือกระทำความผิดนั้นโดยไม่เจตนา ดังกล่าวนี้มิใช่เป้าหมายที่ถูกกล่าวไว้ในอายะห์นี้ เพราะพระองค์อัลลอฮ์ทรงกล่าวว่า “ผู้ที่แสวงหาความชั่ว” คือผู้ที่กระทำชั่วโดยเจตนาจากการไขว่คว้าของพวกเขาเอง เหมือนดั่งที่พระองค์อัลลอฮ์ทรงกล่าวว่า
يَأيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوا لاَ يَحْزُنْكَ الَّذِيْنَ يُسَارِعُوْنَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِيْنَ قَالُوا آمَنَّا بِأفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوْبُهُمْ وَمِنَ الَّذِيْنَ هَادُوا
“โอ้รอซูลเอ๋ย อย่าให้เป็นที่เสียใจแก่เจ้า บรรดาผู้ซึ่งต่างรีบเร่งไปสู่การปฏิเสธศรัทธาจากบรรดาผู้ที่กล่าวว่า เราศรัทธาแล้ว ด้วยปากของพวกเขาเท่านั้นแต่หัวใจของพวกเขาไม่ได้ศรัทธา และจากบรรดาผู้เป็นยิว” ซูเราะห์ อัลมาอิดะห์ อายะห์ที่ 41
และความชั่วที่พวกเขาเสาะแสวงหาก็มิใช่เป็นความผิดโดยลหุโทษ หากแต่เป็นความผิดร้ายแรงที่สุดตามมาตรฐานของอิสลาม คือ การตั้งภาคีต่อพระองค์อัลลอฮ์ และการปฏิเสธศรัทธา
อิบนุ ญะรีร กล่าวว่า “อายะห์นี้คือการแจ้งข่าวจากพระองค์อัลลอฮ์แก่ชาวยะฮูดว่า พระองค์จะทรงลงโทษพวกเขาในการที่พวกเขาปฏิเสธต่อพระองค์และปฏิเสธรอซูลของพระองค์ และความผิดของพวกเขานี้ มันจะล้อมพวกเขาไว้ โดยทำให้พวกเขาอยู่ในนรกอย่างถาวร ส่วนสวรรค์นั้น ไม่มีผู้ใดได้เข้านอกจากบรรดาผู้ที่ศรัทธาต่อพระองค์และศรัทธาต่อรอซูลของพระองค์, คือบรรดาผู้ที่จงรักภักดี และดำรงมั่นตามขอบเขตที่พระองค์ทรงกำหนด
ดังที่ มูฮัมหมัด อิบนุ ฮุมัยด์ เล่าให้เราฟังโดยกล่าวว่า ซะละมะห์ เล่าให้เราฟังโดยกล่าวว่า มูฮัมหมัด บิน อิสฮาก เล่าให้ฉันฟังโดยกล่าวว่า มูฮัมหมัด อิบนุ อบี มูฮัมหมัด เล่าให้ฉันฟังจาก สะอี๊ด บิน ญุบัยร์ หรือ อิกริมะห์ จาก อิบนิ อับบาส ในถ้อยคำที่ว่า (ผู้ใดที่แสวงหาความชั่ว และความผิดของเขาได้ล้อมเขาไว้) คือผู้ที่กระทำเหมือนอย่างที่พวกเจ้ากระทำ และปฏิเสธเหมือนดังที่พวกเจ้าปฏิเสธศรัทธา จนกระทั่งการปฏิเสธศรัทธานั้นได้ล้อมเขาไว้ โดยที่เขาไม่เหลือความดีใดๆ” ตัฟซีร อัตฏอบะรีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 384
อิบนุ กะษีร ได้กล่าวว่า “อีกรายงานหนึ่งจาก อิบนิ อับบาส กล่าวว่า ความชั่วในที่นี้คือ อัลซิกร์ (หมายถึงการตั้งภาคีต่ออัลลอฮ์)
อิบนุ อบีฮาติม กล่าวว่า ถูกรายงานจาก อบี วาอิล และ อบีลอาลียะห์, มุญาฮิด, อิกริมะห์, อัลฮะซัน, ก่อตาดะห์, อัรรอเบียะอ์ บิน อนัส ในทำนองนี้เช่นเดียวกัน (คือหมายถึง การตั้งภาคีต่ออัลลอฮ์)
ส่วน อัลฮะซัน และ อัสซุดดีย์ กล่าวว่า ความชั่วในที่นี้ คือการกระทำที่เป็นบาปใหญ่” ตัฟซีร อิบนิ กะษีร เล่มที่ 1 หน้าที่ 170
อิบนุ ญะรีร ได้อธิบายถ้อยคำที่ว่า (และความผิดของเขาได้ล้อมเขาไว้) “คือความผิดของเขาจะถูกนำมารวมไว้ที่เขา แล้วเขาตายไปในสภาพที่คงอยู่บนความผิดนั้นโดยไม่สำนึกและไม่ขออภัยโทษ
ฉะนั้นคำอธิบายของอายะห์นี้คือ ผู้ใดตั้งภาคีต่ออัลลอฮ์ และเกลือกกลั้วอยู่กับความผิด แล้วตายไปในสภาพเช่นนั้นก่อนที่จะสำนึกผิดและขออภัยโทษ พวกเหล่านี้แหละคือชาวนรก โดยพวกเขาจะต้องพำนักอยู่ในนั้นอย่างถาวรตลอดไป” ตัฟซีร อัตฏอบะรีย์ เล่มที่ 1 หน้าที่ 386